Dat staat niet vast. Deze rol wordt het meeste toebedeeld aan literatuurcritici. Want hun mening bepaald voor het grootste deel of een boek wel of geen literatuur is. Natuurlijk hebben de schrijvers er ook een rol in.
Aan de andere kant kun je ook toetsen of een boek wel of geen literatuur is. Want literatuur heeft een aantal kenmerken, denk aan uniekheid, diepgang en originaliteit. Als een boek dit niet heeft, wordt het gezien als lectuur. Toch is de scheiding tussen deze vormen dun en is er ruimte voor debat.
Zo’n debat vond bijvoorbeeld plaats tussen de auteurs Connie Palmen en Saskia Noort. Noort was in die tijd een opkomende schrijver en had succes met haar werk. Het werd dan ook gezien als literair. Palmen, die Nederlands heeft gestudeerd, en dus heel veel werk heeft gelezen, vond dat dit niet waar was. Ze gingen met elkaar in debat bij DWDD.
Een literatuurcriticus leest altijd de uitgebrachte romans, die de kenmerken hebben van literatuur en daarmee het stempel literair hebben.
Ze schrijven vervolgens een recensie in een krant en bepalen daardoor mede welke boeken we lezen.
Al met al is een literatuurcriticus iemand die ons leert wat we moeten lezen.
Bepaal je eigen beeld
Tot slot wil ik je graag aanraden om de boeken te lezen die jij interessant vind, in plaats van dat ze staan in het literaire landschap.
De zeven zussen van Lucinda Riley is daarvan een goed voorbeeld. De serie is razend populair, maar volgens de kenners is het geen literatuur. Dit benoemde de schrijver Eus ook, die hoorde van een boekhandelaar in Veenendaal dat de zeven zussen geen goede boeken zijn.
Literatuur is een kenmerk voor goede boeken. Maar er zijn meer goede boeken die geen stempel literatuur hebben.
Dit is uiteraard geen reden om deze boeken niet te lezen.
Lees wat je wil lezen. Daarvoor zijn boeken.